Ahmet Neşet Dinçer (1930 - 22. 05.1997)

1930 yılında Osmaniye’de doğdu. İlk ve ortaöğrenimini memleketinde tamamladı. 1951 yılında Bursa’da Askeri Personel Okulu’na girdi ve buradan mezun olduktan sonra askerlik şube başkanı olarak Anadolu’nun dört bir yanında görev yaptı. 1982 yılında kıdemli albay olarak emekli oldu.

1985 yılında çevresine topladığı bir avuç edebiyat sevdalısıyla Güneysu dergisini çıkardı. Gönül adamlığını edebiyatçılığının önünde tuttu. Osmaniye sevdalısıydı; Osmaniye Kültür ve Turizm Derneğini kurmuş, Osmaniye’nin tanıtımı için on beş yıl kadar bu derneğin başkanlık görevini yürüttü. 22 Mayıs 1997’de edebi âlemden ebedi âleme göçtü.

Eserleri

Şiir: Askere Giderken, Sevdadan Yana, Asker Ocağı, Güz Yağmuru ve Gönül Harmanı.

Araştırma: Rahime Hatun ve Zorkun.

OSMANİYE ÖZLEMİ

Sana özlemimi anlatmak için

Olsaydım bir kırık saz Osmaniye

İçimde kabaran hisleri zira

İfade edemez söz Osmaniye

Sende gülüş başka bakış başkadır

Sende oya başka nakış başkadır

Sende bahar başka güz kış başkadır

Zorkun’unda hoştur yaz Osmaniye

Aklımda gönlümde başımdasın sen

Ekmeğim suyumda aşımdasın sen

Uzakta olsan da karşımdasın sen

Sensiz senle olmak haz Osmaniye

Tüter de burnuma sıla kokusu

Kulağımda içli çağıldar bir su

Tanrım nedir beni saran bu duygu

Bağrımda var sanki köz Osmaniye

Yurdumda yabancı ildeyim sanki

Boynu bükük dertli güldeyim sanki

Özleminle kızgın çöldeyim sanki

Buna dayanır mı öz Osmaniye

Sarıp da kalbimi bir sevda gibi

Taht kurdun gönlümde bir Leyla gibi

Uzayıp gitmesin bir hülya gibi

Bitsin bu ayrılık tez Osmaniye

Bulvarda gezer mi öğrencilerin

Bu mevsim doldu mu gülle her yerin

Sevgin yüreğimde derindir derin

Ne kadar etsen de naz Osmaniye

Boğmaz âşıkları sevda ırmağı

Pek yakın görürmüş seven uzağı

Yaklaştı, yaklaştı kavuşma çağı

Belki bahar belki güz Osmaniye

Ekmeğime katık balıma kovan

Gönlümde esinsin damarımda kan

Söyleyemez insan sevmeden inan

Seni sevmek bana farz Osmaniye’m